چهارده روايت همان قرائت‏هاي هفت قاري مشهور است. هر يك از قاريان هفت‏گانه دو نفر راوي داشته‏ اند بعضي قرائت آنان توسط دو نفراز شاگردانشان روايت شده كه در برخي موارد داراي اختلاف است كه مجموع اين قرائت‏ ها چهارده روايت و قرائت مي‏شود. در بين اين قرائت‏ ها هفت قرائت مشهور است يعني از دو نفر راوي كه هر كدام از قراء دارند قرائت يكي مشهورتر است و در بين اين هفت قرائت قرائت حفص از عاصم از همه مشهورتر است و قرآن‏هاي فعلي هم همين قرائت است.

قرآن كريم به يك شكل و يك قرائت بر پيامبر اكرم(ص) نازل شده. در برخي روايات آمده است قرآن يكي است و از سوي خداوند يگانه نازل شده ولي نبودن اعراب در قرآن هاي اوليه، ابتدائي بودن خط آن و اختلاف لهجه ها موجب اختلاف در كيفيت قرائت بعضي از كلمات قرآن شده در بين قرائت هاي مختلف قرائت هفت قاري معروف است. روايت و نقل از هر يك از قاريان هفت گانه توسط دو نفر انجام شده است كه چهارده روايت مي شود.

نظر به اين كه غالب اين روايت ها تغييري در معني ايجاد نمي كند. بنا به آنچه در روايات آمده و به تبع آن در فتاواي فقها قرائت قرآن به هر يك از قرائت هاي معروف جايز است.

از باب نمونه در سوره حمد قرائت مالك و ملك، صراط و سراط هر دو صحيح است و معناي آن هم تفاوت چنداني ندارد.

قابل ذكر است قرآن هاي فعلي قرائت عاصم به روايت حفص است و گفته مي شود قرائت عاصم از ابي عبد الرحمن سلمي از اميرالمؤمنين(ع) است. (البيان، 151/168)