آيات پاياني سوره بقره، معروف به "آمن الرسول" است. در اين دو آيه خلاص هاي از تمام سوره بقره آمده و روح تسليم در برابر آفريدگار جهان را به ما مي آموزد، به همين جهت، پيشوايان معصوم: در ضمن احاديث متعددي ما را به خواندن اين دو آيه ترغيب كرده و ثوابهاي گوناگوني براي آن بيان داشته اند. بديهي است كه اگر زبان و دل در تلاوت اين آيات هماهنگ گردند، تنها حرف نباشد، بلكه برنامه زندگي گردد، خواندن همين دو آيه ميتواند كانون دل را با آفريدگار جهان پيوند دهد.

برخي از فضايل اين دو آيه طبق احاديثي كه از پيامبر اكرم(ص) آمده است، عبارتند از:

1. "هر كس اين دو آيه را شب (بعد از نماز عشا) بخواند كفايتش ميكند (از بيداري براي نماز شب)".

2. "در آخر سوره بقره آياتي است. اين آيات دعا هستند و خداوند رحمان را راضي ميكنند."

3. "...ملك نازل شد و گفت: (اي رسول خدا) خداوند تو را به دو نور بشارت مي دهد كه به هيچ پيامبري قبل از تو داده نشده است: يكي از آنها "فاتحه الكتاب" و ديگري "آيات پاياني سوره بقره" است. هيچ كسي آنها را تلاوت نميكند مگر آن كه حاجتش را خواهد گرفت؛(مجمع البيان، علامه طبرسي، ج 1، جزء 3، ص 391، منشورات دارمكتبه الحياه.)

4. "اين دو آيه قرآنند، شفا بخشند، خداوند آن دو آيه را دوست دارد و آن دو خداوند رحمان را راضي و خشنود ميكنند"

5. "...اين دو آيه اگر سه شب در منزلي خوانده شود، شيطان به آن نزديك نمی شود."(الدرالمنثور، جلال الدين السيوطي، ج 2، ص 136ـ138، داراحيأ التراث العربي.)

6. "هر كسي چهار آيه اول سوره بقره و آيه الكرسي و دو آيه بعد از آن و سه آيه آخر سوره بقره را بخواند، در جان و مالش مكروهي (ناملايمتي) را نخواهد ديد، و شيطان به او نزديك نخواهد شد و قرآن را فراموش نخواهد كرد".(نورالثقلين، عروسي الحويزي، ج 1، ص 368، مؤسسه التاريخ العربي.)

7. در حديث قدسي آمده است كه خداوند فرمود: "اي (رسول گرامي) براي تو و امتت گنجي از گنجهاي عرشم را دادم. اين گنج فاتحه الكتاب و آخر سوره بقره است."(تفسير صافي، فيض كاشاني، ج 1، ص 291، دارالمرتضي للنشر.)

8. "هر كسي شب دوازدهم رجب دو ركعت نماز بخواند. حمد يك مرتبه و "آمن الرسول" را ده مرتبه بخواند، خداوند به او صواب آمران به معروف و ناهيان از منكر و ثواب آزاد كردن هفتاد بنده را عطا ميكند...(اقبال الاعمال، سيد ابن طاوس، ص 654، دارالكتب الاسلاميه.)

9. روايات متعددي درباره فضيلت خواندن اين آيات در نمازهاي گوناگون، مانند نماز روز يكشنبه، دوشنبه، سهشنبه، چهارشنبه، شب بيست و پنجم رجب، شب هشتم شعبان و... وارد شده است.(همان، ص 667ـ668.)