جاذبه قرآن (2) سيد محمّد على ايازى گوته (متولد 1749 ميلادي، متوفاي 1832 م) از مشاهير نويسندگان و شعراي آلمان بود. در حقيقت وي از بزرگ‌ترين شخصيت‌هاي ادبي قرن نوزدهم و يكي از برجسته‌ترين نوابغ تاريخ بشر محسوب مي‌گردد. روح بلند پرواز، قوه تخيل بي‌نظير، قدرت بيان و قلم سحرآميز او در مردم آلمان سخت تأثير كرد و وي را سرآمد شعرا و نويسندگان آن كشور گردانيد. او علاوه بر رشته‌هاي ادبي ،در علوم فيزيك، پزشكي و طبيعي نيز مطالعه و تحقيق كرده و كتابهايي مانند:تغيير گياهان و تئوري رنگ‌ها رانوشت.1 گوته باخ با ادبيات و فرهنگ اسلامي و به‌ويژه فرهنگ فارسي مرتبط گشت و با اشعار حافظ نيزمأنوس شد. در اين ميان آشنايي و انسي خاصّ با قرآن پيدا كرد. در آغاز از تماس با قرآن ابا داشت؛ اما كشش قرآن او را به سوي خود جلب كرد، تا آنجا كه يكبار نوشت: «ما اول بار از قرآن روي گردان بوديم، ولي طولي نكشيد كه اين كتاب توجّه ما را به خود جلب كرد و ما را به حيرت در آورد و بالاخره مجبور شديم كه اصول و قواعد آن را تعظيم نموده و بزرگ بشماريم و در تطبيق الفاظ آن با معاني بكوشيم».2 گوته چنان شيفته قرآن شد كه معتقد بود اين كتاب در آينده بشريت سرنوشت ويژه‌اي برجاي خواهد گذاشت. «مرام و مقاصد اين كتاب بي‌اندازه قوي و محكم و مباني آن بلند است. اين كتاب به زودي بزرگ‌ترين تأثير را در تمام روي زمين خواهد گذاشت».3 پى نوشنها: 1.معين محمد، فرهنگ، ج6/1732 . 2.مبشري اسد‌الله، در آمدي بر قرآن، ترجمه كتاب بلاشر، مقدمه، ص11 . 3. همان. منبع :بشارت ، خرداد و تير 1380، شماره 23