استخاره در كلام امامان استخاره از خداي تعالي ، در كارها نزد سني و شيعه مستحب و اخبار بسيار درباره آن رسيده است . از آن جمله حضرت صادق (ع) فرمود: « دو ركعت نماز بجاي آور و از خدا طلب خير كن، سوگند به خدا مسلماني كه از خدا طلب خير كند قطعاً خدا براي او خير و نيكي قرار مي دهد ». و هم از آن حضرت (ع) رسيده : «‌خداي عزوجل فرمود:  از شقاوت و بدبختي بنده من است كه كارها را انجام دهد و از من درخواست خير ننمايد ».  و هم آن حضرت (ع) فرمود:  «هرگاه استخاره نمودم باكي ندارم كه كار من به هر يك از دو طرف واقع شود؛ چون اگر به طرف خير هم واقع نگردد قطعاً پايان كار خير خواهد بود. » و باز از آن حضرت است كه:  « پدرم استخاره را به من مي آموخت ، چنانكه سوره اي از قرآن را مي آموخت. » و حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود : «‌ هنگامي كه پيغمبر (ص) مرا والي و حاكم يمن گردانيد ، به من وصيت و سفارش مي نمود ؛ ياعلي كسي كه استخاره كند سرگردان نمي شود ، و كسي كه مشورت نمايد پشيمان نگردد. » از جمله آداب كسي كه استخاره مي كند آن است كه ظاهر و باطن يعني آشكار و نهان او پاك و پاكيزه باشد ظاهر او از بول و غايط و جنابت و باطن او از شك و دودلي ، حضرت صادق (ع) فرمود : « پدرم هرگاه در كاري مي خواست استخاره كند وضو مي گرفت و دو ركعت نماز مي خواند و اگر كسي با آن حضرت سخن مي گفت آن بزرگوار مي فرمود :  «سبحان الله »‌ و تكلم نمي فرمود تا اينكه فراغت مي يافت » حضرت صادق (ع) فرمود: هرگاه خواستي از كتاب عزيز « قرآن مجيد »‌ استخاره كني پس از « بسم الله الرحمن الرحيم »‌ بگو :    اَللّهُمَ اِنْ كانَ فِي قَضائِكَ وَ قَدَّرِكَ اَنْ تَمُنَّ عَلي شِيعَة آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلهِ بِفَرَجِ وَلِيّكَ وَ حُجَتِكَ عَلي خَلْقِكَ فَاَخْرِج اِلَيْنا آيَةً مِنْ كِتابِكَ نَسْتَدِلُّ بِها عَلي ذلِكَ. يعني بار خدايا اگر در قضا و قدر تو است كه بر پيروان آل محمد (ص) به فرج و گشايش ولي خود «‌امام زمان » و حجت تو بر خَلقَت ،‌منت گذارده خير و نيكي بخشي پس آيه اي از كتاب خود براي ما بيرون آور كه آن را بر منت نهادن تو دليل آوريم. پس از آن قرآن را  مي گشايي و شش ورق مي شماري و از ورق هفتم شش سطر و آنچه را در آن است مي انديشي.