خداوند در سوره رعد، از آفرينش آسمان‌هاي بي ستون و تسخير خورشيد و ماه به فرمان او، گسترش زمين و آفرينش كوه‌ها و نهرها و درختان و ميوه‌ها سخن مي‌گويد و گاهي به نعمت باغ‌هاي انگور و نخلستان و زراعت‌ها اشاره فرموده از شگفتي‌هاي آن‌ها خبر مي‌دهد.

هم‌چنين در قسمتي از اين سوره‌، درباره "توحيد" مطلبي آمده و از تسبيح رعد و وحشت آدميان از برق و صاعقه سخن گفته شده كه به همين مناسبت‌، اين سوره را "رعد" ناميده‌اند.(تفسير نمونه‌، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران‌، ج 10، ص 105ـ106، نشر دارالكتب الاسلاميه‌.)