سوره "فجر"، از سور "مكي" است، و قبل از هجرت نازل شده است.
موضوعات اين سوره در چند بخش خلاصه ميشود:
1. سوگندهاي بيسابقه كه مقدمهاي براي تهديد جباران به عذابهاي الهي است.
2. اشارهاي به بعضي از اقوام طغيان گر پيشين، مانند قوم عاد، ثمود، فرعون، و انتقام شديد خداوند از آنان كرده است، تا قدرتهاي ديگر حساب خود را برسند.
3. اشاره مختصري به امتحان و آزمايش انسان دارد.
4. و در آخرين بخش اين سوره، مساله معاد و سرنوشت مجرمان و كافران، و همچنين پاداش عظيم مؤمناني كه صاحب نفوس مطمئنه هستند مطرح شده است.
در پايان شايسته است بگوييم: اين سوره، به سوره امام حسينمعروف است.(ر.ك: تفسير نمونه، آيتاللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 26، ص 438 ـ 475، دارالكتب الاسلاميه.) همچنان كه در روايتي از حضرت صادقآمده است: سوره فجر را در نمازهاي واجب و مستحب بخوانيد؛ چون سوره حسين بن علياست و كسي كه آن را بخواند، در بهشت، در درجه و مقام ايشان، خواهد بود."(تفسير نورالثقلين، علامه حويزي، ج 8، ص 193، مؤسسه التاريخ العربي.)