سوره مباركه يونس در مكّه نازل شده و 109 آيه دارد. اين سوره، همچون ديگر سورههاي مكّي، روي مسائل اصلي و زيربنايي تكيه ميكند، كه از همه مهمتر مسئله "مبدأ" و "معاد" است.
در ابتداي سوره از مسئله وحي و مقام پيامبر(ص) سخن به ميان آمده، سپس به نشانههايي از عظمت آفرينش كه نشانه عظمت خداست ميپردازد؛ بعد، مردم را به ناپايداري زندگي مادي دنيا و لزوم توجّه به سراي آخرت و آمادگي براي آن، از راه ايمان و عمل صالح، متوجه ميسازد، و قسمتهاي مختلفي از زندگي پيامبران بزرگ، از جمله: حضرت نوح و حضرت موسي و حضرت يونس: را بازگو ميكند و به همين مناسبت اين سوره را يونس، نام گذاشتهاند.
همچنين در اين سوره، از لجاجت و سرسختي بتپرستان سخن گفته شده و حضور و شهود خدا را در همه جا براي آنها، ترسيم ميكند و به خصوص، از اعماق فطرتشان، براي اثبات اين مسئله كه به هنگام مشكلات آشكار ميشود، كمك ميگيرد.