آن چه لازم است‌، قرائت قرآن و اُنس با آن است و قرائت قرآن به اين خاطر  توصيه شده است كه انسان با قرائت آن‌، در آيات الهي تدبّر كند و با مفاهيمش آشنا شود و مسير كمال را بپيمايد كه تجلّي اين ارتقاي معنوي در آخرت‌، اين گونه است كه مي‌گويد: بخوان و بالا برو. بر اين اساس‌، انسان مسلمان‌، بايد طوري برنامه‌ريزي نمايد كه همه قرآن را گرچه مدت زيادي طول بكشد، تلاوت كند و در آن‌، تدبّر نمايد و روشن است كه هر آيه و هر سوره‌اي‌، اثر خاص تربيتي و معنوي خود را دارد؛ آيات بشارت‌، اثري و آيات عذاب اثر ديگري دارند؛ يكي رجا و اميد و ديگري خوف را در انسان زنده مي‌كند، ولي نسبت به برخي از آيات و سوره‌ها، رواياتي داريم كه ثواب تلاوت آن‌ها، چند برابر و از سوره‌هاي ديگر بيش‌تر است كه براي نمونه‌، سوره توحيد، معادل يك سوم قرآن ثواب دارد، و در اين صورت‌، بديهي است كه ثواب اين گونه سوره‌ها بيش‌تر است‌.