تفسير بخشي از آيات قرآن مربوط به آيات احكام است كه برخي آن ها را به پانصد آيه رسانده اند. بهره گيري از اين نوع آيات بدون مراجعه به احاديث صحيح اسلامي امكان پذير نيست ؛ زيرا غالب اين آيات مطلقاتي هستند كه قيود آن ها درلسان نبي اكرم و معصومان : وارد شده است . بديهي است استدلال به اطلاق مطلق و يا عموم عام بدون مراجعه به مقيدها و مخصص ها امكان پذير نيست . اين تنها رسم قرآن نيست كه تبصره هاي قوانين را در كنار آن ها يادآور نشود، زيرا مثلاً درقانون اساسي ، اصولي كلي مطرح مي شود، ولي تفسير آن را قانون عادي تعيين مي كند. در قرآن بهرهء پول كه ربا گفته مي شود، تحريم شده ، ولي در احاديث اسلامي درمواردي بهرهء پول حلال شمرده شده است ، مانند ربا ميان پدر و پسر و يا شوهر وهمسر. از طرف ديگر آيات قرآن دو گونه است . محكمات و متشابهات . منظور ازمحكمات ، آياتي است كه مفهوم آن روش است . در قرآن اين آيات ناميده شده است ؛ يعني اصل و مرجع و مفسر آيات ديگر هستند، اما متشابهات :آياتي است كه معاني آن در بَدْو نظر پيچيده است ، مثلاً قرآن مي فرمايد: يا كه ظاهر آن را نمي توان ترجمه كرد. وجوداين آيات نياز شديد مردم به معصومان : را براي فهم معناي درست روشن مي سازد. قرآن مجيد مي فرمايد و امام صادق (ع)مي فرمايد: .(1) پـاورقي ها  1.كافي ، ج 1 ص 213