تلاوت قرا" با صوت زيبا همراه با حزن مورد تأكيد روايات اهل البيت عليهم السلام است، چنان كه از پيامبر اكرم(ص) نقل شده: "براي هر چيزي زيوري است و زينت قرآن كريم آواي خوش مي باشد".1(1)

دو نكته را بايد توجه نمود:

الف) قرائت قرآن با صداي بلند موجب اذيت ديگران نباشد و اگر قاري زن است ، صداي او را نامحرم نشنود.

ب) تلاوت همراه با تدبّر و تفكّر باشد و مهم تر از آن، بعد از تدبّر و معرفت ، عمل است.(2)

پى نوشتها

 (1) صادق احسان بخش، آثار الصادقين، ج 17، ص 309.  

(2) قال علي(ع) : تدبّروا آيات القرآن و اعتبروا به ... در آيات قرآن تدبّر كنيد و از آن درس عبرت بگيريد. ، تصنيف غررالحكم، ص 111، حديث شماره 1985.