در اين كه مراد از «النجم» در آيه اول سوره «نجم» چيست؟ مفسران احتمال هاى متعددى دادند.

برخى «نجم» را اشاره به قرآن مجيد مى دانند به خاطر آن كه عرب ها از چيزى كه به تدريج مى آيد تعبير به نجم مى كنند و چون قرآن كريم در طول 23 سال به تدريج نازل شده است به عنوان «نجم» در اين آيه از آن ياد شده است.

براساس اين نظريه، منظور از «اذ هوي» نزول قرآن بر قلب پاك پيامبر است.

برخى ديگر نيز، مراد از «النجم» را شهاب ها و برخى ديگر مراد از آن را ستاره «ثريا» يا «شهرى» دانسته اند. براساس برخى از روايات نيز، مراد از «النجم» خود پيامبر اكرم(ص) است و منظور از «اذا اهوى» رفتن ايشان به معراج و نزولشان از آن است.

بنابراين به نظر علامه طباطبايى و آيت الله مكارم شيرازى، مراد از «النجم» همه ستارگان آسمان است و حتى علامه طباطبايى مى فرمايند مراد از «النجم» هر جرم روشنى كه در آسمان است مى باشد و روايت هايى را كه «نجم» را به پيامبر اكرم(ص) تفسير كرده اند مربوط به بطون آيه، نه ظاهر آن مى دانند. (الميزان7 علامه طباطبايى، ج 19، ص 26 و 33، دارالكتب الاسلاميه ؛ تفسير نمونه، آيت الله مكارم و ديگران، ج 22، ص 477، دارالكتب الاسلاميه).