كوثر از ماده «كثرت» است كه بر اثر اضافه شدن «واو» معنى مبالغه پيدا كرده است. بنابراين كوثر يعنى بسيار زياد وفراوان و به همين دليل به مرد سخاوتمند و بسيار بخشنده نيز كوثر گفته مى‏ شود.

در متون اسلامى چنين آمده است كه: وقتى سوره «كوثر» بر نبى اكرم(ص) نازل گرديد، اميرمؤمنان(ع) از نبى اكرم(ص) سؤال كرد كه «كوثر» را براى ما توضيح بفرماييد كه چيست؟ حضرت(ص) فرمودند: «نهرى است در بهشت برين كه آبش بسيار زلال و شيرين و گوارا است» و در برخى از متون روايى آمده است كه اين نهر اختصاص به پيامبربزرگوار اسلام(ص) دارد و هم‏چنين در برخى از متون اسلامى آمده است كه نبى اكرم(ص) به اميرمؤمنان دست زدند وفرمودند: «اين نهر براى من و تو و دوستداران تو بعد از من است». در اين راستا به نگرش علامه مجلسى نيز عنايت بفرماييد. ايشان در بحارالانوار، ج 8، ص 27 مى‏فرمايد: اعتقاد ما درباره حوض كوثر چنين است:

الف) آن يك حقيقت است.

ب ) اختصاص به پيامبر بزرگوار اسلام(ص) دارد.

ج ) سرپرست آن اميرمؤمنان(ع) است و او است كه دوستداران خويش را از آن سيراب نموده و دشمنانش را از آنممانعت خواهد كرد.

د ) هر كس از آن بنوشد هرگز پس از آن تشنه نخواهد شد.

نتيجه آن كه آنچه در حديث ثقلين به عنوان حوض كوثر اشاره شده همين كوثر است كه هم در قرآن مجيد ذكر شده  انا اعطيناك الكوثر   و هم در متون روايى با وصف مزبور آمده است و همان‏گونه كه در بيان علامه ‏مجلسى آمده ماشيعيان نسبت به حوض كوثر چنين اعتقادى داريم. منبع : پايگاه انديشه قم