الصدوق بإسناده عن العبّاس بن هلال عن أبى الحسن الرضا عليه السلام عن أبيه، قال : لم يقل أحد قطّ إذا أراد أن ينام (إنّ الله يمسك السموات و الأرض أن تزولا و لئن زالتا إن أمسكهما من أحد من بعده إنّه كان حليماً غفوراً) إلي آخر الآية فسقط عليه البيت .

فاطر /41. من لا يحضره الفقيه 1 / 298.

صدوق به اسنادش از عباس بن هلال، از ابوالحسن الرضا(ع) و آن حضرت از پدر بزرگوارش روايت كرده است كه فرمود: هيچ گاه نشده است كه كسي در هنگام خوابيدن آيه (به راستي كه خداوند نگاه مي دارد آسمان و زمين را از زايل شدن و اگر زايل شوند بعد از او احدي نمي تواند آن دو را از زوال باز دارد همانا او بردبار و آمرزنده است) را بخواند و خانه بر سرش آوار شود .

الكلينى عن الحسين بن محمّد، عن معلىّ بن محمّد ، عن الحسن، عن أحمد بن عمر، قال: سألت أباالحسن الرضا عليه السلام عن قول الله عزّوجلّ (ثمّ أورثنا الكتاب الّذين اصطفينا من عبادنا) الآية، قال: فقال: ولد فاطمة عليها السلام، و السابق بالخيرات: الإمام و المقتصد العارف بالإمام، و الظالم لنفسه : الّذى لايعرف الإمام .

فاطر / 33. اصول كافى1 / 215. 

كليني از حسين بن محمد، از معلّا بن محمد، از حسن، از احمد بن عمر روايت كرده است كه گفت: از ابوالحسن الرضا(ع) درباره آيه (سپس كتاب را به كساني كه برگزيديم به ارث گذارديم . . .) سؤال كردم، فرمود: مقصود از كساني كه برگزيديم اولاد فاطمه(ع) هستند، و مقصود از پيشي گيرندگان به خوبيها، امام است، و مراد از ميانه رو، امام شناس، و از ظالم به خويش كسي است كه امام را نشناسد .