ابن شعبة مرسلاً, قال: و سأله رجل عن قول الله (و من يتوكّل علي الله فهو حسبه ) فقال عليه السلام‏: التوكّل درجات منها أن تثق به فى أمرك كلّه فيما فعل بك، فما فعل بك كنت راضياً، و تعلم أنّه لم يألك خيراً و نظراً، و تعلم أنّ الحكم فى ذلك له، فتوكّل عليه بتفويض ذلك إليه، و من ذلك الإيمان بغيوب الله الّتى لم يحط علمك بها فوكّلت علمها إليه و إلي اُمنائه عليها، و وثقت به فيها و فى غيرها .

طلاق / 3. تحف العقول 443.

ابن شعبه موسلاً روايت كرده است كه مردي از حضرت رضا(ع) درباره اين سخن خداوند سؤال كرد كه (و كسي كه به بر خداوند توكّل كند پس خود او را در امورش كفايت مي كند) حضرت فرمود: توكّل درجاتي دارد: يكي از آن درجات اين است كه در همه كارهايت، در آنچه با تو كند بدو اعتماد كني، و به آنچه با تو كند خشنود و راضي باشي، و بداني كه او در خيرخواهي و عنايت نسبت به تو كوتاهي نمي‏ كند، و بداني كه در همه اين‏ها حكم، حكم اوست. بنابر اين، همه كارهايت را به او واگذاري و بدو توكل و اعتماد كني. يكي ديگر از درجات، توكل ديني است كه به غيب هاي خداوند كه در حيطه علم و شناخت تو نمي‏ گنجد، ايمان آوري، و علم به آنها را به او و به كساني كه امين غيب هاي خدا هستند، وا نهي، و در آنها و جز آنها به او اعتماد كني .