علی فرزند ابراهیم بن هاشم، از راویان مشهور و قابل اعتماد است و کنیه اش را ابوالحسن دانسته اند.

اثر بسیار معروف و ارزشمند او – تفسیر علی بن ابراهیم – موجب شده است تا وی را «مفسر قمی » بنامند. قبل از اینکه به شرح حال او پردازیم، به پاس احترام به مقام علمی و معنوی پدرش، ابتدا نگاهی اجمالی به سیمای پدر بزرگوارش – ابراهیم بن هاشم – می افکنیم تا از منظر او، شناخت بهتری به فرزند پیدا کنیم.

ابراهیم بن هاشم

ابراهیم بن هاشم پدر بزرگوار علی بن ابراهیم و کنیه اش «ابواسحاق قمی » است وی در اصل از بزرگان شیعیان کوفه بوده است و سپس به شهر قم مهاجرت کرده است. او از اصحاب امام رضا(ع) و امام جواد(ع) است.

در باره اش گفته اند:

ابراهیم بن هاشم اولین کسی بود که احادیث ائمه بزرگوار تشیع را که در میان راویان کوفی رایج بود، به شهر قم نقل و منتشر کرده است. و از اینرو می توان او را پیشگام حدیث در قم دانست. شیخ طوسی، او را از شاگردان یونس بن عبدالرحمان – از اصحاب امام رضا(ع) – دانسته است و می گوید: ابراهیم بن هاشم به ملاقات امام رضا(ع) رسیده و محضر او را درک کرده است.

ایشان کتابهای متعددی دارد که از جمله آنها «النوادر» و «قضایا امیرالمؤمنین(ع)» است ابراهیم بن هاشم، از طریق نقل روایات و احادیث ائمه علیهم السلام، خدمات بیشماری به اسلام کرده و عشق و علاقه خویش را به مکتب ائمه معصومین(ع) ابراز کرده است اگر چه ابراهیم بن هاشم را در زمره یاران امام رضا(ع) بشمار آورده اند اما هیچ روایتی از امام رضا(ع) و نیز یونس بن عبدالرحمان به نقل از او یافت نشده است اما روایات متعددی را از امام جواد(ع) نقل کرده است که در کتب حدیث معروف تشیع به ثبت رسیده است.

وی از بزرگان بسیاری استفاده کرده و نزد آنان حدیث شنیده و نقل کرده است که تعدادشان حدود ۱۶۰نفر می باشد. از جمله آن بزرگان، محمد بن ابی عمیر است که تعداد ۲۹۲۱روایت را از وی نقل کرده است.

مجموع روایاتی که از ابراهیم بن هاشم قمی نقل شده است و در کتابهای معتبر وجود دارد،۶۴۱۶مورد می باشد.

علامه حلی در باره اعتبار علمی روایات نقل شده از سوی او می گوید: هیچ کس از یاران و اصحاب در باره نفی یا تعدیل روایات وی، مطلبی را نگفته اند ولی روایات او بیشمار است و قبول کردن روایاتش نزد من ارجحیت دارد.

این مسئله در میان بزرگان علم رجال مورد نقد و بررسی قرار گرفته است و بزرگمردانی چون شهید ثانی احادیث او را معتبر و صحیح دانسته، آنها را مورد قبول خود می دانند.

محقق عالی مقام – آیت الله خویی – می گوید: سزاوار نیست در باره موثق بودن ابراهیم بن هاشم شک و تردید به خود راه داد.

علی بن ابراهیم

نام این راوی عالیقدر، در شمار اصحاب حضرت امام هادی(ع) قرار گرفته است. شیخ طوسی به این مساله اشاره کرده است. سپس نجاشی به پیروی از شیخ طوسی در باره علی بن ابراهیم می گوید:

او از افراد مورد وثوق و قابل اعتماد در احادیث و روایات می باشد و مذهب و افکار اعتقادی او کاملا صحیح است.

علی بن ابراهیم علاوه بر عصر امام هادی(ع)، در دوران حیات پر برکت امام حسن عسکری(ع) و نیز زمان غیبت صغری زندگی می کرده است. البته در کتابهای معتبر تشیع هیچ روایتی از امام هادی و نیز دیگر امامان معصوم علیهم السلام به نقل از علی بن ابراهیم یافت نشده است. آیت الله خویی در این باره می گوید: نبودن روایت مستقیم از ائمه علیهم السلام منافاتی با این مطلب ندارد که نامش در زمره اصحاب امام هادی(ع) باشد.

علاقه و دلدادگی او نسبت به سرچشمه های زلال امامت، به اندازه ای بود که نه تنها شیعیان، بلکه دانشمندان اهل سنت نیز به این مساله اشاره کرده اند. ابن حجر عسقلانی که از دانشمندان نامدار اهل سنت در علم رجال است، از علی بن ابراهیم در کتاب خویش نام برده، سپس می گوید: او از شیعیان سرسخت است. سرسختی و ارادت او نسبت به پیشوایان معصوم، در لابلای روایاتی که علی بن ابراهیم نقل کرده بخوبی آشکار است.

همچنین تلاش بی وقفه و زحمات طاقت فرسای او در شنیدن، بدست آوردن، یادگیری و منتشر ساختن روایات و احادیث، این محبت و علاقمندی را شفاف تر ساخته است. این تلاش بی وقفه به حدی بوده است که علی بن ابراهیم توفیق یافته تا تعداد ۷۱۴۰روایت را نقل کند.

کتاب «کافی » تالیف حدیث شناس بزرگ ثقة الاسلام کلینی، مملو از روایات و احادیث علی بن ابراهیم است به گونه ای که می توان آن کتاب را «مسند علی بن ابراهیم » بشمار آورد.

کلینی خود در این باره می گوید: تمام احادیثی را که در کتاب خود (کافی) آورده ام به نقل از بزرگانی چون علی بن ابراهیم، محمد بن یحیی، علی بن موسی کمیدانی، داوود بن کوره و احمد بن ادریس است.

از این تعداد (۷۱۴۰) روایاتی که وی نقل کرده است، تعداد ۶۲۱۴مورد از آن را از پدرش ابراهیم بن هاشم و او نیز از محمد بن ابی عمیر نقل کرده است. تعداد بیشمار روایات علی بن ابراهیم، ستایش و تمجید همگان را بار آورده است. از اینرو عمر رضا کحاله – از دانشمندان اهل سنت – ضمن معرفی او می گوید:

علی بن ابراهیم شخصیتی فقیه، مفسر قرآن و اخباری است (کسی که احادیث بسیاری را نقل می کند) و کلینی از او وایت برگرفته است.

به یقین این فقیه قمی، برای بدست آوردن و گردآوری این حجم بسیار زیاد از احادیث و سخنان پیشوایان دین، به نقاط مختلفی مسافرت کرده است و در راه رسیدن به این مهم زحمات زیادی را بر خود هموار کرده اند.

او در این راه علاوه بر استفاده از محضر بزرگان شیعه، نزد حافظان و راویان اهل سنت رفته و از آنان احادیثی را ثبت و ضبط کرده است.

ابن حجر عسقلانی در این باره

می گوید: علی بن ابراهیم از برخی علمای اهل سنت چون ابوداود سیستانی، ابن عقده و افراد دیگر، روایت نقل کرده است.

مفسر قمی در اواسط زندگی پرافتخارش، نعمت بینایی خود را از دست داد و تا پایان عمر با دلی روشن و قلبی حق بین به حیات با برکت خویش ادامه داد اما او با این حالت جسمانی خویش، از پای ننشست و همچنان در دریای عمیق روایت و حدیث شنا می کرد تا از این طریق معارف انسان ساز شریعت را به کمک و یاری امامت گردآورده و آن را به آیندگان بسپارد.

بنابراین بزرگترین امتیاز وی و زرین ترین صفحه زندگی اش را می بایست، گردآوری، تدوین، تالیف و نقل و نشر روایات امامان معصوم علیهم السلام بر شمرد. از اینرو بر ما سیراب شدگان از زمزم زلال «کافی » وظیفه است تا این تلاش عظیم و مقدس را ارج نهیم.

آثار و تالیفات

راویان و اصحاب امامان معصوم علیهم السلام، به منظور ثبت و ضبط معارف ناب مکتب تشیع و انتقال آن به نسلهای آتی، احادیث معتبر را از نزدیکترین و مطمئن ترین یاران ائمه دریافت می کردند سپس آنها را در موضوعات مختلف دسته بندی و تنظیم کرده و هر موضوعی را در کتابی مستقل با نامی ویژه به نگارش در می آوردند. علی بن ابراهیم هاشم که از معروفترین راویان تشیع می باشد و روایات بسیار زیادی (بیش از ۷۰۰۰حدیث) را نقل کرده است، به این امر مهم (دسته بندی موضوعی روایات) همت گمارده است به گونه ای که نام ۱۴کتاب او بدین شرح به ثبت رسیده است. شیخ طوسی پنج کتاب او را چنین نام می برد: ۱- التفسیر ۲- الناسخ و المنسوخ ۳- قرب الاسناد ۴- الشرایع ۵- المغازی ابن الندیم – دانشمند بزرگ اهل سنت – در کتاب خویش، از علی بن ابراهیم قمی، تحت عنوان فقهاء و محدثان و علمای شیعه، نام برده و علاوه بر «قرب الاسناد» نام دو کتاب دیگر وی را چنین می نویسد:

دانشمند بزرگ علم رجال – نجاشی علاوه بر هفت کتاب نامبرده فوق، از دیگر کتابهای وی چنین نام می برد:

اگر چه هر یک از کتابهای این فقیه بزرگ اسلام، خود گنجینه ای ارزشمند است اما کتاب تفسیر علی بن ابراهیم قمی از امتیاز ویژه و موقعیت برجسته ای برخوردار است که نگاهی به آن کتاب ضروری می نماید. ۱- المناقب ۲- اختیار القرآن ۱- التوحید و الشرک ۲- فضائل امیرالمؤمنین(ع)۳- الانبیاء(ع) ۴- المشذر ۵- الحیض ۶- رساله ای در معنای هشام و یونس(ع)- جواب مسائل محمد بن بلال.

تفسیر نور با نور

از خدمات ارزنده این شخصیت نستوه، تالیف کتاب تفسیر قرآن است. از آنجا که کتاب «تفسیر القمی » از مزایای خاصی برخوردار است، به مطالبی چند از این تفسیر اشاره می شود تا از آن طریق، گوشه ای دیگر از زندگی این راوی نور آشکار گردد.

علی بن ابراهیم قمی در این کتاب، برای توضیح و تفسیر هر یک از آیات نورانی حق، روایات متعددی از امام صادق(ع) را به نقل از پدرش ذکر کرده است. پدرش نیز آن روایات را از طریق ابن ابی عمیر و برخی دیگر از بزرگان بیان نموده است.

اما پس از چندی یکی از شاگردان علی بن ابراهیم، روایاتی دیگر از امام محمد باقر(ع) را در تفسیر و توضیح آیات قرآن، به آن تفسیر اضافه می کند و با اضافه کردن آن روایات، ساختار کتاب تفسیر از اوائل سوره آل عمران (و انباکم بما تاکلون و ما تدخرون فی بیوتکم) تا آخر قرآن تغییر می یابد. در واقع تفسیر موجود که به «تفسیر قمی » معروف است، تفسیر امام باقر و امام صادق علیهما السلام می باشد.

شیوه این تفسیر بصورتی است که به مناسبت هر آیه قرآن، حدیثی از امام صادق و امام باقر(ع) در ذیل آن بیان شده و از این طریق شرح و توضیح داده شده است. این تفسیر، از تفسیر معروف به عسکری جدا بوده و همچنین تفسیری به نام تفسیر کبیر و صغیر نیز وجود ندارد.

آن دسته از روایاتی که از سوی امام صادق(ع) در این تفسیر وجود دارد، از طریق علی بن ابراهیم نقل شده و دسته دیگر که از سوی امام باقر(ع) است از طریق ابی الجارود نقل شده است.

«تفسیر القمی » از منابع بسیار قدیمی و معتبر شیعه است بطوریکه منبع تفاسیر بعدی قرار گرفته و علامه طبرسی و دیگر مفسران از آن بهره مند شده اند. در باره تفسیر علی بن ابراهیم مطالب بسیاری از سوی بزرگان و پژوهشگران مختلف نقل شده است که مشتاقان می توانند بدانجا مراجعه نمایند.

تفسیر القمی در دو جلد به چاپ رسیده است. این تفسیر اولین بار در سال ۱۳۱۳قمری با چاپ سنگی، در دسترس عموم قرار گرفت.

و تا کنون با تصحیح و حواشی جدید، چندین بار بصورت مجدد چاپ شده است.

بستگان

به یقین بخشی از هویت مذهبی، علمی و اجتماعی هر شخص، از آیینه شفاف خانواده، بستگان و نزدیکان او آشکار می گردد. این اصل مهم در همگان قابل بررسی و مطالعه است.

از آنجا که علی بن ابراهیم قمی نیز از این قاعده مستثنی نبوده است، نگاهی هر چند مختصر به بستگان وی ضروری می نماید.

علی بن ابراهیم علاوه بر پدری فرزانه، برادران و فرزندانی داشته است که همگان از راویان مشهور و معروف شیعه بوده اند.

برادران او عبارتند از:

از دیگر برادران وی چندان اطلاعی در دست نیست. ۱ – اسحاق بن ابراهیم – بنظر می آید وی برادر بزرگ علی بن ابراهیم بوده است زیرا کنیه پدرشان (ابراهیم) «ابواسحاق » بوده است. از آنجایی که کنیه هر شخصی معمولا بر اساس نام فرزند اول آن شخص بوجود می آمده است بنابر این احتمال می رود که اسحاق برادر بزرگ علی بن ابراهیم است. همچنین روایت کردن علی بن ابراهیم از برادرش اسحاق این ادعا را قوت بخشید. چنانچه شیخ عباس قمی می گوید، از برخی روایات معلوم می شود که علی بن ابراهیم، برادری به نام اسحاق داشته است و او از برادرش اسحاق روایاتی را نقل کرده است. محقق پرتلاش – آیت الله خویی – نیز این مطلب را یادآوری کرده است.

فرزندان او عبارتند از:

شان و مقام والای او به حدی بوده است که یکی از دانشمندان اهل سنت در کتاب خود – لسان المیزان – از وی یاد کرده، می گوید: احمد بن علی در «ری » سکونت داشته است و کنیه اش ابوعلی بوده است. او از پدرش – علی – و نیز چند تن دیگر از بزرگان همچون سعد بن عبدالله، عبدالله بن جعفر حمیری و احمد بن ادریس، احادیثی شنیده و نقل کرده است.

روایات این فرزانه قمی، در کتاب بحارالانوار به چشم می خورد.

محمد کتابهایی را مشتمل بر احادیث ائمه معصومین تنظیم و تهیه کرده است.

علامه مجلسی، پس از نام علی بن ابراهیم، آورده است «… و کتاب العلل لولده الجلیل محمد» و بدین طریق از کتاب وی به نام «العلل » یاد شده است.

شیخ عباس قمی می گوید: از مقدمه کتاب بحارالانوار، چنین برمی آید که ابراهیم بن علی، از محدثانی بوده است که روایات زیادری را نقل نموده است. ۱- احمد بن علی بن ابراهیم – وی از بزرگان شیعه بوده و شیخ صدوق با عبارت «رضی الله عنه » از او به نیکی نام برده و روایات بسیاری را از وی نقل کرده است. ۲- محمد بن علی – او از استادان شیخ صدوق بشمار می آید به گونه ای که آن فقیه بزرگ شیعه از محمد بن علی بن ابراهیم قمی روایاتی را نقل کرده است. ۳- ابراهیم بن علی – او از دیگر فرزندان فرزانه مفسر – علی بن ابراهیم – است و روایاتی را به نقل از پدرش بیان و منتشر کرده است.

پرواز به بیکران

از تاریخ وفات علی بن ابراهیم قمی اطلاع دقیقی یافت نشده است اما پژوهشگران بر اساس روایتی که شیخ صدوق در باره وی در کتاب «عیون اخبار الرضا» نقل کرده است، چنین استفاده کرده اند که علی بن ابراهیم تا سال ۳۰۷قمری زنده بوده است و وفاتش پس از این تاریخ واقع شده است.

سرانجام روح ملکوتی آن فرزانه دوران، به بیکرانه ها پرواز کرد و پیکر پاکش در شهر قم به خاک سپرده شد و بدان سرزمین مقدس، شرافتی دیگر بخشید.

هم اکنون مقبره آن فقیه بزرگ و مفسر اندیشمند، در پارک ملی شهر، روبروی مدرسه آیت الله العظمی گلپایگانی، واقع در خیابان ارم(آیة الله العظمی نجفی مرعشی)، زیارتگاه عاشقان کوثر می باشد