سوره‌هاي قرآن و يا برخي از آن‌ها در زمان رسول خدا‌(ص) داراي نامهايي بود كه از طريق وحي مشخص شده بودند.(براي آگاهي بيشتر ر.ك‌: پژوهشي در تاريخ قرآن كريم‌، سيدمحمدباقر حجتي‌، دفتر نشر فرهنگ اسلامي‌، ص 98.) چنان كه در روايت‌هايي كه درباره فضايل قرائت سوره‌ها وارد شده‌، مشهود است‌. گاهي نيز مردم و علما به مناسبت‌هايي كه در سوره وجود داشت‌، نامهاي ديگري به آن سوره مي‌دادند. در نام‌گذاري سوره‌هاي قرآن اعتبارات گوناگوني لحاظ مي‌شد كه برخي از آنها عبارتند از:

الف‌: نام‌گذاري به اعتبار كلمه يا كلمات اول سوره و معاني آنها، مثل سوره برائت (توبه‌) و يا سوره قل هو الله (توحيد).

ب‌: نام‌گذاري به اعتبار اسمي كه در آن سوره آمده است‌.

ج‌: نام‌گذاري به اعتبار موضوع خاصي كه در آن سوره آمده و در بقيه سوره‌ها نيامده‌، يا در آن سوره به شكل گسترده و كامل‌تري مطرح شده است‌.(الاتقان‌، جلال‌الدين سيوطي‌، ج 1، ص 118 به بعد، نشر دارالكتب العلميه‌.)

علت نام گذاري سوره جمعه نيز، به اين جهت است كه در اين سوره‌، از نماز جمعه و وظيفه اهل ايمان در اين روز، سخن به ميان آمده است‌.