سوره هاى قرآن و يا برخى از آن‌ها در زمان رسول خدا (ص) داراى نامهايى بود كه از طريق وحى مشخص شده بودند.(براى آگاهى بيشتر ر.ك‌: پژوهشى در تاريخ قرآن كريم‌، سيدمحمدباقر حجتى ، دفتر نشر فرهنگ اسلامى ، ص 98.) چنان كه در روايت‌هايى كه درباره فضايل قرائت سوره ها وارد شده‌، مشهود است‌. گاهى نيز مردم و علما به مناسبت‌هايى كه در سوره وجود داشت‌، نامهاى ديگرى به آن سوره مى دادند. در نام‌گذارى سوره هاى قرآن اعتبارات گوناگونى لحاظ مى شد كه برخى از آنها عبارتند از:

الف‌: نام‌گذارى به اعتبار كلمه يا كلمات اول سوره و معانى آنها، مثل سوره برائت (توبه‌) و يا سوره قل هو الله (توحيد).

ب‌: نام‌گذارى به اعتبار اسمى كه در آن سوره آمده است‌.

ج‌: نام‌گذارى به اعتبار موضوع خاصى كه در آن سوره آمده و در بقيه سوره ها نيامده‌، يا در آن سوره به شكل گسترده و كامل‌ترى مطرح شده است‌.(الاتقان‌، جلال‌الدين سيوطى ، ج 1، ص 118 به بعد، نشر دارالكتب العلميه‌.) علت نام گذارى سوره جمعه نيز، به اين جهت است كه در اين سوره‌، از نماز جمعه و وظيفه اهل ايمان در اين روز، سخن به ميان آمده است‌.