در قرآن كريم‌، تصريح به غار حرا نشده است‌، بلكه بيشتر مفسران‌، بر اين باورند كه پنج آيه‌ى نخست سوره مباركه "علق‌" در كوه "حرا" با نخستين فرود فرشته وحى بر حضرت محمد(ص)، در آغاز بعثت آن حضرت‌، بر جان نورانى‌اش فرود آمد. در روايتى از حضرتش چنين مي‌خوانيم‌: "در غار حرأ بودم‌، جبرئيل آمد و برايم پاره‌اى از ديبا كه كتابى و نبشته‌اى در آن بود آورد و گفت‌: "اى محمد بخوان‌! گفتم‌: خواندن نمي‌دانم‌، جبرئيل مرا در آغوش گرفت و فشرد و رها كرد و بار ديگر گفت‌: بخوان‌!...تا سه بار اين وضع تكرار شد و در آخرين مرتبه به من گفت بخوان‌: گفتم‌: چه چيزى بخوانم‌؛ گفت‌: "اقْرَأْ بِاسْم‌ِ رَبِّكَ الَّذِى خَلَق # خَلَق‌َ الاْنسَـَن‌َ مِن‌ْ عَلَق‌...؛(علق‌،1ـ5) پس شهرت و تقدس اين غار، به جهت اولين نزول جبرئيل بر پيامبر اكرم‌دراين مكان بوده است‌، افزون بر اين كه حضرت پيش از بعثت و مقارن با آن‌، غالباً از مردم كناره مى‌گرفت و به خلوتگاه غار حرأ پناه مي‌جست و مدت انزواى آن حضرت و اقامت ايشان در آن غار مختلف بوده گاهى يك شب و گاهى يك ماه در سال كه در اثر عبادت و تفكر و سير در آفاق و انفس در آن غار، روحانيت و نورانيت ويژه‌اى براى حضرتش متجلى شد تا بالاخره در همين غار منجر به نبوت ايشان گشت‌.(ر.ك‌: پژوهشى در تاريخ قرآن كريم‌، سيد محمد باقر حجتى‌، ص 35، دفتر نشر فرهنگ اسلامى ، مجمع البيان‌، امين الاسلام طبرسى‌؛، ج 10، ص 398، مؤسسه الاعلمى للمطبوعات ، تفسير نمونه‌، آيت اللّه مكارم شيرازى و ديگران‌، ج 27، ص 153، دارالكتب الاسلاميه‌.)