برخي از محورها و مفاهيم كلي سوره شعرأ عبارتند از:
1. آغاز سوره با حروف مقطعه، بيان عظمت مقام قرآن، تسلاي خاطر پيامبر گراميدر برابر پافشاري و خيرهسري مشركان و بعضي نشانههاي توحيد و صفات خداوند متعال.
2. در فرازهايي از سرگذشت هفت پيامبر بزرگوار خداوند و مبارزات آنها با قومشان و لجاجتهاي آنان در برابر اين پيامبران بزرگوار، كه بعضي مانند داستان حضرت موسي(ع) و فرعون با شرح بيشتري و بعضي ديگر مانند سرگذشت حضرت ابراهيم، نوح، هود، صالح، لوط و شيعب: كوتاه تر است.
در اين قسمت به منطق ضعيف و تعصبآميز مشركان در هر عصر و زمان در برابر پيامبران الهي اشاره شده كه شباهت زيادي با منطق مشركان عصر پيامبر اكرمداشته؛ از اين رو مايه آرامش خاطر پيامبر گراميو مؤمنان نخستين بود كه بدانند تاريخ همواره از اين گونه افراد و منطقها بسيار دارد و نبايد ضعف و سستي به خود راه دهند.
در همين بخش، روي عذاب دردناك اين اقوام و بلاهاي وحشتناكي كه بر آنها فرود آمد، تكيه شده كه خود تهديد مؤثري براي مخالفان پيامبر اسلام در آن شرايط است.
3. بيان مطالبي درباره پيامبر اكرم، عظمت قرآن، تكذيب مشركان و دستورهايي به آن حضرت درباره روش دعوت، چگونگي برخورد با مؤمنان. اين سوره با بشارت به مؤمنان صالح و تهديد شديد ستمگران پايان مييابد.( ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 15، ص 179ـ180، دارالكتب الاسلاميه، تهران. )