"لاَ  يَصْلَغ‌هَآ إِلآ  الاْ ئَشْقَي ؛(ليل‌،15) جز نگون‌بخت (ترين‌ِ مردم‌) در آن درنيايد.

" شقي در مقابل سعيد است و شقاوت و سعادت درجات و مراتب زيادي دارد. بالاترين درجه سعادت‌، رسيدن به مقام عصمت و طهارت و با ايمان رفتن از دنياست و شقي كسي است كه بي‌ايمان از دنيا برود و هرچه كفر، گمراهي‌، ظلم و فسق و فجور آدمي بالاتر و بيشتر باشد، شقاوت او زيادتر مي‌شود. چنان كه اين مطالب را از آيه بعدي "الَّذِي كَذَّب‌َ وَ تَوَلَّي‌َ " فهميده مي‌شود. شقاوت‌ها و بدبختي‌هاي ديگر مانند نگون‌بختي‌هاي مالي‌، عضوي و... در مقابل اين نگون‌بختي هيچ است‌، زيرا ساير نگون‌بختي‌ها بالأخره تمام‌شدني است امّا نگون‌بختي كفار و كساني كه پيامبر اكرم را انكار كرده‌اند تمام شدني نيست و در آتش جهنم مخلّد خواهند بود.(ر.ك‌: اطيب البيان‌، سيدعبدالحسين طيب‌، ج 14، ص 142، انتشارات اسلام ؛ الميزان‌، علامه طباطبايي‌، ج 20، ص 437، دار الكتب الاسلاميه‌.)

مؤيد اين نكته روايتي است كه از امام صادق‌وارد شده است‌. "در جهنم وادي است كه در آن آتش مي‌باشد. اين آتش را جز شقي‌ترين فرد نخواهد چشيد و او كسي است كه پيامبراكرم‌و حضرت علي‌را تكذيب كرده و از ولايت ايشان روي گردانده باشد.(تفسير الصافي‌، فيض كاشاني‌، ج 5، ص 338، دار المرتضي‌.)