37 «آدم از خداي خود كلماتي آموخت كه به موجب پذيرفتن توبه اش گرديد»آن كلمات چيست. در اينكه مراد از كلمات كه حضرت آدم جهت قبولي توبه‏ اش از خداوند دريافت كرد چه بود در ميان مفسران گفتگو است.

برخي آن را همان جملات سوره اعراف آيه 23 دانسته ‏اند

 قالا ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنكونن من الخاسرين   دانسته ‏اند.

برخي آن را به حسب آنچه كه در روايات نيز آمده است اين جملات دانسته‏ اند:

اللهم لا اله الا انت سبحانك و بحمدك رب اني ظلمت نفسي فاغفر لي انك خير الغافرين اللهم لا اله الا انت سبحانك و بحمدك ربي اني ظلمت نفسي فارحمني انك خير الراحمين اللهم لا اله الا انت سبحانك و بحمدك ربي اني ظلمت نفسي فتب علي انك انت التواب الرحيم

  و در روايات متعددي نيز از طرق اهل بيت(ع) وارد شده. كه مقصود از كلمات تعليم اسماء بهترين مخلوقات خداوند يعني خمسه طيّبه آل‏عبا محمد(ص) و علي و فاطمه و حسن و حسين(ع) بوده و حضرت آدم(ع) با توسل به اين كلمات از درگاه خداوند تقاضاي بخشش نمود وخدا او را بخشيد.

اين تفسيرهاي سه گانه منافاتي با هم ندارد و ممكن است كه مجموع اين كلمات به حضرت آدم جهت پذيرش توبه‏اش تعليم داده شده باشد (تفسير نمونه، 1،197، تفسير برهان، 1،86ـ89)