تاويل در لغت به معناي بازگشتن از چيزي، و كلام را بر خلاف ظاهرش معني، شرح و بيان كردن است و در اصطلاح مفسران كلامي را مثل آيات قرآن، كه بيشتر تاويل ‏بذير است.

چون هر آيه ‏اي بطني دارد و از آن بطن بر وفق مراد و افكار، مذهب خاص و سليقه خاص پيش داوري كردن و بنام قرآن و شكل آن عرضه داشتن است.

در حقيقت آيات قرآن وسيله‏اي براي به كرسي نشاندن حرف‏ها و نظرات شخصي ما باشد و بكوشيم افكار خود را بر قرآن تحميل كنيم.

با توجه به اين معنا دانشمندان تاويل را در مقابل تفسير قرار داده‏اند و معناي تفسير در لغت برگرفتن نقاب از چهره است. چون آيات قرآن ظاهر و باطني دارد، همه چشم‏ها و فهم‏ها قدرت درك آن را ندارند لذا تفسير حجاب‏ ها را كنار مي‏زند و نقاب از چهره بر مي‏دارد و به چشم‏ ها و فهم ‏ها قدرت شناخت مي‏ بخشد. پس معناي تاويل و تفسير روشن شد.

منبع :سايت انديشه قم