و ساير اعجازها از جهات مختلف قابل بحث و بررسي است. اعجاز قرآن تنها در زمينه علمي آن نيست، بلكه از جهات متعدد و مختلف است: اعجاز لفظي، اعجاز معنوي و اعجاز طريقي وجوه مختلف هستند.

علامه طباطبايي(ره) در مورد (از جنبة طريقي كه از طريق پيامبر مي‌رسيده) در بخشي از سخنان خود آورده است: فرد درس نخوانده و استاد نديده اي كه قرآن بر او نازل شده، از اين جهت كه مدت ها ميان مردم مانند يكي از آنان زندگي مي كرد و برتري محسوسي از نظر اطلاعات نسبت به ديگران در او مشاهده نمي شد و حقايق علمي و يا شعر و نثر مهمي از وي شنيده نشد و اين موضوع تا چهل سال يعني دو ثلث عمر او ادامه داشت و همچون سايرين به نظر مي رسيد، ناگهان كلمات و حقايقي آورد كه بزرگان در برابر او زانو زدند و اديبان و سخن شناسان عرب در مقابلش عاجز ماندند. چيزي نگذشت كه آن ها را در دنيا منتشر ساخت و جهانيان را به معارضه و مقابله طلبيد، امّا هيچ دانشمند فرازنه و عالم ماهري ياراي عرض اندام در برابر آن را نداشت.

شهيد مطهري مي فرمايد: قرآن از جنبه هاي مختلف معجزه است،‌ يعني فوق بشري است.

اعجاز لفظي قران به مقولة زيبايي و اعجاز معنوي آن به مقولة علمي، پس يكي از جنبة زيبايي و هنري است و ديگر از جنبة فكري و علمي. هر يك از اين دو جنبه - خصوصاً جنبة علمي به نوبة خود داراي عظمت و ستايش است.

در موارد متعددي از آيات قرآن مشاهده مي شود با اين كه قرآن در زماني نازل شده كه هيچ يك از نظريات علمي كنوني به اثبات نرسيده بود، مطالبي فرموده كه با كشفيات كنوني مطابقت دارد و هيچ گونه تناقضي ندارد، مثلاً آية "خلق السموات بغير عمد ترونها؛ آسمان ها را بدون ستوني كه قابل رؤيت باشد آفريد". در ذيل اين آيه از امام رضا(ع) نقل شده است: "ستون هايي بين زمين و آسمان هست، ولي ديده نمي شود".

يعني جاذبه و دافعه بين زمين و ساير كرات آسماني باعث نگهداري هر ستاره و سيّاره اي در مدار خود شده است. به هر حال اين آيه يكي از معجزات علمي قرآن مجيد است و ده ها آية ديگر از مصاديق بارز اعجاز علمي قرآن محسوب مي شود كه بايد در مورد هر يك جدا بحث شود.

بنابراين قرآن در بُعد علمي مطابق با علم و واقعيات علمي است، گرچه در زمان پيامبر كسي آن علوم را كشف نكرده، ولي آيات الهي در هر زمان مطابق با علم و پيشرفت بشر است و هيچگونه تضادي با واقعيات علمي و كشفيات جديد ندارد.