الف) ادغام، در لغت به معناي "اِدْخال ـ داخل‌نمودن" و در تجويد عبارتست از: "حذف حرف ساكن و مشدد نمودن حرف بعدي"، اين كار بخاطر سهولت و آساني در كلام انجام مي‌گيرد.
موارد ادغام در روايت حفص از عاصم عبارتند از:
1ـ هر حرفي كه ساكن باشد، در مثل خودش ادغام مي‌شود مثل: قَدْ دَّخَلُوا
...
ٌ وَ بَرْق‌ٌ يَجْعَلُون‌َ، أَندَادًا وَ أَنتُم‌ْ تَعْلَمُون را بگوييد.
الف) گرچه پديد آورندگان قوانين تجويدي در ابتدأ، قوانين مذكور را به خاطر قرائت صحيح و زيباي آيات قرآن كريم قرار دادند، ولي قوانين تجويدي جزيي از ادبيات زبان عربي محسوب مي‌شد و در ساير متون عربي نيز مانند: دعاها...
تنوين كه عبارت از نون ساكن ملفوظ و نانوشته است به همان صداي نون ساكن ـ با وصف غنه ـ تلفظ مي‌شود.
در حقيقت چون حروف مدي و تنوين داراي سكون طبيعي (ذاتي) هستند هيچ گونه تغييري هنگام وقف در اوصاف آن‌ها ايجاد نمي‌شود.
اما بايد توجه داشت كه اگر بر كلمه‌اي كه داراي تنوين است بخواهيم وقف كنيم، تنوين رفع...
پرسشگر محترم، از اين كه پاسخ پرسش پيشين را مورد نقد قرار داده، آنچه به نظرتان رسيده است، مرقوم داشته‌ايد، ارج مي‌نهيم. براي روشن شدن پاسخ پيشين و آن چه در اين پرسش مطرح فرموده‌ايد، چند نكته را متذكر مي‌شويم:
1. ترتيل و تجويد مربوط به تلاوت و قرائت قرآن است نه كتابت. دانستن درست نويسي كلمات، غير از تلفظ كردن آن...
الف) اشباع: «اشباع» در لغت به معناي سير كردن و در اصطلاح قرائت،به معناي تبديل كردن حركت كوتاه به حركت كشيده است؛ يعني، حركت كوتاه كشش داده مي‌شود تا به صورت مد در آيد؛ مثلاً اگر كلمه «بِه‌ِ»، «بِهي» ويا «له»، «لَهو» خوانده شود، حركت هاء اشباع شده است؛ مثال: (مَعَه‌ُ = مَعَهُو)؛(قَوْمِه‌ِ = قَومِهي...
چهارده روايت همان قرائتهاي هفت قاري مشهور است. هر يك از قاريان هفتگانه دو نفر راوي داشته اند بعضي قرائت آنان توسط دو نفراز شاگردانشان روايت شده كه در برخي موارد داراي اختلاف است كه مجموع اين قرائت ها چهارده روايت و قرائت مي‌شود. در بين اين قرائت ها هفت قرائت مشهور است يعني از دو نفر راوي كه هر كدام از قراء دارند قرائت يكي مشهورتر...
قرّأ سبعه عبارت هستند از: 1. ابن‌عامر، عبدالله بن عامر يحصبي؛ دمشقي (م . 118 - . ق) 2. ابن‌كثير، عبدالله بن‌كثير دارمي؛ (م . 120 - . ق) 3. عاصم، ابوبكر عاصم بن ابي‌النجود اسدي؛ (م . 127 - . ق) 4. ابوعمروبن علا؛ (م . 154 - . ق) 5. حمزة بن حبيب زيّات كوفي؛ (م . 156 - . ق) 6. نافع ابوعبدالله مُكنّي به ابن "رويم"؛ (م ....
يكي از مطالبي كه در زبان ـ گفتاري و نوشتاري ـ مطرح است آن است كه: چنين نيست كه همه آنچه تلفظ مي‌شود، نوشته هم بشود، بلكه تنها بخشي از آن چه تلفظ مي‌شود و در كتاب و خط ـ بسته به درجه تكامل و پختگي آن خط ـ آشكار مي‌شود، حتي در خطوط امروزي كه از پيشرفت قابل ملاحظه‌اي برخوردار شده‌اند، اين نقص ـ و يا خصيصه ـ به چشم مي‌خورد كه يكي از...
