قرآن كريم، در آيات بسياري، تصريح ميكند كه اين قرآن عربي است؛ ميفرمايد: "إِنَّـآ أَنزَلْنَـَهُ قُرْءَ َنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ؛(يوسف،2) ما آن را قرآني عربي نازل كرديم، شايد شما درك كنيد (و بينديشيد)."(نگاه كنيد به: (شعرأ،192ـ196)؛ (رعد،37)؛ (شوري،7)؛ (زخرف،1ـ3)؛ (زمر،28).)
از طرفي، در...
دو نكته را تقديم مي كنم.
1.آنچه در ابتداي سوره هاي قرآن آمده است ـ مثل آنچه شما فرموديد ـ جزء قرآن محسوب نمي شود و دستور ديني در مورد چگونگي تلفظ آن نداريم.
عبارت "سوره واقعه" تلفظ عربي و "سوره واقعه" تلفظ فارسي است و تفاوت ديگري ندارد و هر كدام را بخواهيد مي توانيد به كار ببريد.
2....
در آيه آخر سوره كافرون كلمه "ديِنِ" در اصل "ديِنيِ" بوده است، كه يأ متكلم جهت اختصار و تخفيف حذف شده، و كسره حرف "ن" باقي مانده، تا دلالت بر آن داشته باشد.(ر.ك: الجدول في اعراب القرآن، محمود صافي، ج 15، ص 417، انتشارات مدين ، اعراب ثلاثين سوره من القرآن الكريم، ابن خالويه، ص 215، مؤسسه الايمان، بيروت.)
آنچه در حال حاضر در ايران يافت ميشود سه نوع كتابت مشهور است كه عبارتند از:
الف: كتابت به خط عثمان طه (به رسمالخط عربي): اين رسمالخط علاوه بر زيبايي، محسّنات و ويژگيهايي دارد كه توجه قاريان قرآن را به خود جلب كرده است.
ب: كتابت به رسمالخط فارسي: در اين نوع كتابت، الفهاي كوتاه به صورت...
اضافه ضمير متكلم (اول شخص) به روح (روحي) از نوع «اضافه تشريفيه» است، بنابراين نه به معناي «ملكيت»است و نه به معناي «جزئيت در وجود». نظير آن را در «شهر اللّه»، «بيت اللّه» و امثال آن ميتوان يافت. زيرا ميدانيم همه ماه ها و همه مكانها از آن خداست، ليكن وقتي با لخصوص گفته ميشود «خانه خدا» يعني خانهاي كه از نظرشرف و منزلت، چنان با...
عثمان طه، خطّاط مشهور معاصر، اهل سوريه است كه قرآن را به خط زيباي نسخ نوشته، كه به تصديق اهل فن، از نظر خوشنويسي، استحكام دست، قلم، چشم نوازي و يك دستي در ميان قرآنهاي خوش نوشته قديم و جديد نظير ندارد. نخستين چاپ آن در حدود سال 1400 قمري از سوي "الدار الشاميه للمعارف" با همكاري مؤسسه علوم قرآن و با تأييد وهمكاري علمي چند كشور...
شايان ذكر است در ذيل حديث "بسم اللّه الرحمن الرحيم" را با بهترين خط خود بنويس و بأ آن را مكش تا سين آن را برآوري". مرحوم شيخ محمدباقر كمرهاي مترجم اصول كافي تعليقهاي را از مرحوم علامه مجلسي؛ و ايشان از فاضل استرآبادي به اين عبارت نقل كردهاند: استحباب برآوردن سين پيش از كشيدن بأ ممكن است مخصوص به خط كوفي باشد.( اصول كافي، كليني...
اگر مقصود شما از اختلاف در حركات، اختلاف در شيوه قرائت است، موارد اختلاف قاريان در قرائت واژههاي قرآن بيش از عدد مذكور است، ولي مواردي كه موجب اختلاف در معنا ميشود، و مورد اعتناي دانشمندان قرار گرفته بسيار اندك است، و به گفته برخي محققان كمتر از سي مورد ميباشد.(ر.ك: روششناسي تفسير قرآن، علي اكبر بابايي و ديگران، ص 68،...
چند نكته شايان توجه است:
1. حرف "آ" در فارسي همان "اَ" در عربي است با اين تفاوت كه به جاي الف كوچك در فارسي علامت مد "َّ" روي آن قرار گرفته است.
2. زبان عربي با فارسي تفاوتهاي زيادي دارد، نبايد اين دو را با يكديگر مقايسه كرد، در زبان عربي كلمههاي بسياري وجود دارد كه "اَ" در ميان آن قرار گرفته است...
در پاسخ به چند نكته اشاره ميكنيم:
1- نخست، علت اين كه در رابطه با خداوند متعال، گاهي ضمير غايب «هو» اطلاق ميشود به خاطر اين است كه ذات او از ما پنهان است و گاهي ضمير مخاطب «انت» به كار ميرود به اين دليل است كه عالم در محضر خداست و ما نيز در محضر او هستيم و او هميشه در صحنه عالم حاضر است، بنابراين استعمال هر دو ضمير...
