به كار بردن ضمير مفرد و جمع نسبت به افعال الهي در قرآن، دو نحوه انتساب فعل به پروردگار است. يعني موارديكه صيغه جمع به كار برده شده نشانگر نقش و كاركرد وسايط فيض الهي مانند ملايك در تحقق فعل است. در مواردي هم كه صيغه مفرد به كار رفته لزوما به معناي نفي نقش آنها نيست. بلكه مي‏تواند اعم از فعل مباشر خداوند يا كاري باشد كه به اراده او از طريق وسايط فيض انجام گرفته است. بنابراين اين آيات مي‏رسانند كه برخي از افعال الهي دو گونه انتساب پذيري به ذات اقدس حق دارند: مستقيم و غير مستقيم.