قرآن كريم به انواع خطوط، از كوفي اوليه، تا شكستة نستعليق وجود دارد.
قرآن كريم در ابتدا، به خط كوفي نگارش ميشد. خط كوفي به مرور با تغييراتي روبرو شد و به كمال رسيد، تا اينكه فردي به نام "ابن مقله" (272ـ328 ق) از دل خط كوفي، خطوطي ديگر به نامهاي محقق، ريحان، ثلث ريحان، ترقيع، رقاع و نسخ را اختراع كرد.
پس از آن قرآن كريم، به اين خطوط به ويژه خط نسخ، نگارش يافت. ابن تواب (م 413 ق)، ياقوت مستعصمي (م 698 ق)، احمد سهروردي (654ـ741)، احمد نيريزي (1151 ق)، استاد محمدرضا قنبري، عثمان طه و... از مشهورترين افرادي هستند كه قرآن را به اين خطوط كتابت كردهاند.
در عصر جديد برخي از خوشنويسان به نگارش نستعليق قرآن كريم روي آوردهاند. در اين رشته فضل تقدم با شادروان استاد حسن ميرخاني است كه بيش از پنجاه سال از كتابتهاي او به نستعليق ميگذرد.
برخي از استادان خوشنويس معاصر كه غالباً قرآن را به قلم نسخ (مكرر) كتابت كردهاند، عبارتند از:
حاج محمود اشرفي تبريزي، علي اكبر اسماعيلي قوچاني، محمد خالقي، طاهر خوشنويس، حبيب الله فضايلي، حجة الاسلام مصباح زاده، و...(ر.ك: دانشنامة قرآن، قرآن پژوهي، بهأ الدين خرمشاهي، ج 1، مدخل خط و خوشنويسي قرآن كريم.)