يكي از مباحث مهم در علم تجويد قرآن "وقف و ابتدأ" است كه ارتباط زيادي با معاني آيات قرآن كريم دارد به همين جهت علماي قرائت، علامتهايي را وضع كردهاند تا راهنماي محلهاي مناسب براي وقت و ابتدأ باشد؛ از جمله آنها، علامت "لا" است كه نشانه وقف ممنوع ميباشد، اگر اين علامت در بين يك آيه باشد وقف جايز نيست و چنان چه به جهت اتمام نَفَس و...
يكي از قواعد قرائت و تجويد قرآنكريم، "وقف" ميباشد و آن عبارتست از قطع صوت در حين قرائت همراه با تجديد نفس و سپس ادامه قرائت.( براي آگاهي بيشتر از انواع وقفها ر.ك: حليه القرآن، سيد محسن موسوي بلده، ج 2، ص 127 ـ 133، شركت چاپ و نشر سازمان تبليغات اسلامي. )
برخي از مهمترين علايم وقف عبارتند از:
...پيش از پاسخ لازم است به يك نكته مهم توجه شود و آن فرق قرائت و الفاظ قرآن است. همه الفاظ قرآن به يقين از جانب خداي متعال بر پيامبر(ص) وحي شده است، ولي اين مطلب بدين معنا نيست كه پيامبر(ص) الفاظ را به گوش خود شنيده باشد. خداي متعال و فرشته واسطه وحي ميتوانند به گونهاي ناشناخته الفاظ قرآن را بر قلب پيامبر(ص) القا كنند و پس از آن...
ادغام نون ساكن و تنوين در نزد چهار حرف "يمون" به قرائت همه قرأ با غُنّه است (روايت خلف از حمزه در نزد "ي" و "و" بدون غنّه و روايت خلاّد ـ راوي ديگر حمزه ـ مانند همه قرأ با غنّه است) و چون صفت مدغم (غنّه) باقي ميماند، آن را "ادغام نافض" هم گفتهاند. براي صحت عنه بايد صداي پيچيده شده در خيشوم را به اندازه دو حركت نگاه داشت. ادغام...
ما معتقديم قرآني كه از طرف خداوند بر پيامبر نازل شده است يكي بيشتر نبوده و نيست، لذا مكلفيم قرآن را آن گونه كه پيامبر(ص) قرائت نموده است، يعني به طور صحيح بخوانيم.
متخصصان علوم قرآن براي تشخيص قرائت صحيح شرايطي بيان نمودهاند:
1. قرائت بايد موافق با ثبت مصحفهاي موجود در بين مسلمانان باشد....
چنانچه "ب" به حرف "م" برسد قاعده خاصي ندارد و مانند حروف ديگر اظهار ميشود؛ يعني "ب" به حالت عادي ادا ميشود.
مدها به دو دسته تقسيم ميشوند: مد طبيعي (اصلي) و غير طبيعي (فرعي).
مد طبيعي: وقتي پس از حروف مد (الف مدي، واو مدي و يا مدي) هيچ سببي از سببهاي مد (همزه، سكون) نيايد، اندازه طبيعي خواهد بود؛ مانند: قالُوا، نوحيها و... .
مد غير طبيعي: مدي است كه به علت همراه شدن سببي از سببهاي مد (همزه و سكون...
در تلفظ ((ض)) پهلو و كناره زبان به باطن دندان هاي كناري ميرسد و در تلفظ ((ظ)) سر زبان به ثنايا مي چسبد.
اخفأ در لغت به معناي "پوشاندن و مخفي كردن" است. اخفأ در اصطلاح علم تجويد، اينگونه معنا ميشود: "تلفظ حرف به همراه غنّه (غنّه صوتي است كه از خيشوم يا فضاي بيني خارج ميشود) در حالي كه آن حرف نه اظهار شود و نه ادغام؛ يعني اداي حرف در حالتي بين اظهار و ادغام به طوري كه بدون تشديد باشد".
نون ساكن و تنوين نزد پانزده...
آنچه در زيارت آل ياسين ميخوانيم، معلوم نيست اشاره به اين آيه باشد زيرا: اولاً آنچه در آيه ياد شده آمده است إل ياسين است نا آل ياسين.
مفسران در مورد اين آيه ديدهگاههاي متفاوتي دارند كه مهمترين آنها عبارت است از:
1. إل ياسين را نامي ديگر براي حضرت "الياس" ميدانند؛ يعني همانگونه كه في المثل "...